Who Do You Say that I Am?

Livestream Worship Service
 Sep 12, 2021, 9:00 AM

The Inward and Outward Journey

Labirinth

Prelude

Welcome

Call to Worship Responsive Reading

Leader: Ammotayo nga iti dalan ti panagdalyasat para iti pannakabalbaliw ket adda iti sumrekan ken rumuaran.
ALL: Makimaymaysa tayo koma ngarud iti daytoy a panagdalyasat nga agpaay iti baro a biag.
Leader: Ti dalan nga agturong iti pannakabalbaliw ket isu iti pagnaan dagiti adalan.
ALL: Birukentayo koma iti wagas ti Dios nga isu iti panangiwanwan kadatayo.
Leader: Naayaban tayo tapno aramiden tayo daytoy a panagdalyasat.
ALL: Magnatayo iti dalan iti maysa nga adalan.
—Based on Doctrine and Covenants 161:3d and "Take the Path of the Disciple," by Randall Pratt, CCS 558

Hymn of the Road

“There’s an Old, Old Path” CCS 244/245

Prayer of Praise and Invocation

Response

Scripture Reading: Mark 7:1-8, 14-15, 21-23

Labyrinth Meditation

Mangiwaras kadagiti nai-print a Labyrinth kadagiti makabael a mangaramid iti daytoy nga exercise. Aramiden a nainayad daytoy nga ihersisyo. Babaen iti tammudo, suruten iti linya nga agpauneg iti drawing iti Labyrinth. Kabayatan iti panangaramid iti daytoy nga exercise, maawis iti tunggal maysa tapno panunuten dagitoy sumaganad a banbanag.

Iti panangsurotmo iti linya nga agpauneg babaen kadagiti tammudom, panunutem dagiti banbanag a naaramidmo a saan a maiyannatup kas maysa nga adalan ni Jesu-Krito. Agbalinka koma a sipupudno iti bagim ket panunutem dagiti nasisipnget a paset iti biagmo. Iti yaasideg mo iti tengnga iti Labyrinth, dawatem iti kaadda koma iti Dios kenka uray kadagiti nasipnget a gundaway iti panagbiagmo. Dumawatka iti pamakawanna kadagiti gundaway nga dagiti naisaom ken naaramidmo ket saan a maiyannatup iti kalikagum ta pusom. Iti pannakadanon mo iti tengga, sumardengka bassit ket ikkam iti gundaway iti panangawatmo iti pammakawan kenka iti Dios ken kasta met iti presensiyana. Luktam ta pusom ket awatem iti kaasi ken awan patenggana nga ayat ti Dios kenka.

Ita, mabalinmon iti aginayad a rummuar manipud iti tengnga iti ingka panagdalyasat. Mapansin mo nga iti iru-ruarmo, ket isu met laeng a dalan iti ingka suruten. Riknaem iti pannakapapigsam ken kasta met iti gagar mo iti ingka iruruar. Panunutem nu siasino ti mabalinmo a pangibingayan daytoy a naragsak nga ingka panagdalyasat. Ania ngata dagiti mabalinmo nga aramiden kas paset iti ministrim iti ingka iruruar? Riknaem iti pannakapapigsam iti iruruar mo a sumango iti lubong, tapno ibingay mo dagiti kalikagum ta pusom.

Iti pannakalippas ken ipapanawmo iti Labyrinth, mangidaton ka iti panagyaman iti Dios gapu iti daytoy a kapadasam ken iti sirib ken kapanunutan iti panagbalinmo a kas adalan a mangisay-sayangkat ken agaramid a maiyannatup iti maysa a puso nga addaan isusurot ken Jesu-Kristo. Amen.

Proclamation of the Word

Based on Mark 7:1-8, 14-15, 21-23

Congregational Response

“Humble Yourself” CCS 211

Prayer for Peace

              Light the peace candle. 

Para iti mangidaton iti kararag iti kappia:
Mangidaton iti maysa a kararag iti pannakaipaay iti kinatalna iti kaunggan ken kasta met iti akin-ruar a kababalin tayo.

Disciples’ Generous Response

Statement

Wen, addaan tayo iti ayat iti intayo panangipaay. Sangsangkamaysa tayo iti kinaparabur. Adu dagiti mabalin a wagas iti intayo panangibingay ket siuulimek tayo a mangar-aramid kadagitoy. Mangipaay tayo kas iti panaggaraw iti Espiritu kadatayo. Mangipaay tayo kadagiti bungbunga tayo ken kadagiti mabalin a saan tayon a masapul. Mangipaay tayo kadagiti napapateg nga adda kadatayo.  

Blessing Over Our Giving

Our God,

We thank you for those who not only give but live as generous disciples. They even share what they need, so others will not go without. Thank you because we can see your kingdom through them. In Jesus’ name, Amen.

Receiving of Mission Tithes

Hymn of Commitment

“We Are Pilgrims on a Journey” CCS 550

Benediction

Sending Forth

PostludeSermon Helps

Ordinary Time (Proper 17)

 

Mark 7:1–8, 14–15, 21–23

1Lumapit kay Jesus ang mga Pariseo kasama ang ilang tagapagturo ng Kautusan na galing pa sa Jerusalem. 2Nakita nila ang ilan sa mga alagad niya na kumakain nang hindi muna naghuhugas ng kamay ayon sa kinaugalian.

3(Sapagkat ang mga Judio, lalo na ang mga Pariseo, ay hindi kumakain hangga't hindi muna sila nakapaghuhugas ng kamay ayon sa kaugaliang minana nila mula sa kanilang mga ninuno. 4Hindi rin sila kumakain ng anumang galing sa palengke nang hindi muna ito hinuhugasan. Marami pa silang sinusunod na katuruang minana, tulad ng paghuhugas ng mga tasa, pitsel, sisidlang tanso, at mga higaan.) 5Kaya tinanong si Jesus ng mga Pariseo at ng mga tagapagturo ng Kautusan, “Bakit hindi sumusunod ang mga alagad mo sa mga turo ng ating mga ninuno? Kumakain sila nang hindi muna naghuhugas ng kamay ayon sa kaugalian.”

6Sinagot sila ni Jesus, “Mga mapagkunwari! Tama nga ang sinabi ni Isaias tungkol sa inyo, nang kanyang isulat,

‘Ang paggalang sa akin ng bayang ito ay pakunwari lamang, sapagkat ito'y sa bibig at hindi sa puso bumubukal.

7Walang kabuluhan ang kanilang pagsamba, sapagkat itinuturo nilang galing sa Diyos ang kanilang mga utos.’

14Muling pinalapit ni Jesus ang mga tao at sinabi sa kanila, “Makinig kayong lahat at unawain ang aking sasabihin! 15-16Walang pagkain na pumapasok sa bibig ang nagpaparumi sa tao, kundi ang lumalabas dito.”

21Sapagkat sa loob, sa puso ng tao, nagmumula ang masasamang isipang nag-uudyok sa kanya upang makiapid, magnakaw, pumatay, 22mangalunya, mag-imbot, gumawa ng kasamaan tulad ng pandaraya, kahalayan, pagkainggit, paninirang-puri, pagmamayabang, at kahangalan. 23Ang lahat ng ito ay nanggagaling sa puso at ang mga ito ang siyang nagpaparumi sa kanya.”

Exploring the Scripture

Ang ating texto sa araw na ito ay isang napakagandang halimbawa ng talakayan tungkol sa pakukunwari, kaugalian, at pagtanggap. Una ay nang ang mga Eskriba at Pariseo ay pansinin nila ang mga alagad sa hindi muna nila naghuhugas ng kamay bago kumain, at sinabi ni Jesus sa kanila na tingnan ang nilalaman ng kanilang mga puso “ang mga bagay lumalabas dito ang siyang nagpaparumi sa tao” (v.15), hindi ang mga pumapasok sa isang tao. Mapapansing hindi naman sinasalungat ni Jesus ang mga tradisyon ng Hudiyo sa tekstong ito. Si Jesus mismo bilang isang Hudiyo ay sumusunod sa mga kaugaliang ito. Hindi pinupuna ni Hesus ang kahalagahan ng kanilang mga kaugalian, ngunit ang nais niyang linawin ang mga pamamaraan at Espiritu kung papaano ipinapatupad ang mga ito, kung nawawala ang tunay na pinapahalagahan sa relasyon sa Diyos.

Ito ang isa sa mga katanungang iniiwan ng mga talatang ito sa atin bilang mga Kristiyano. Hinuhusgahan ba natin ang mga ibang tao kung ang kanilang ginagawa hindi naayon sa mga inaakala nating dapat nilang sundin sa mga pagkakataong nagkakaroon tayo ng kakulangan at sinsiridad sa ating mga sarili. Sa pagpapatuloy Hesus sa iba pang bahagi ng mga talata, ipinapakita niya ang tagus sa pusong paghamon niya sa kung ano ang pinakamahala sa atin. Sa isang malaliman pagtingin sa kalagayan ng ating buhay espirituwal, gumawa tayo ng mga pagbabago kung papaano natin maisasabuhay ang ating pananampalataya sa napaka-kumplikado nating mundong ginagalawan.

May mga ipa bang bahagi ng talakayan sa ating teksto tungkol sa kung ano ang dapat ibibilang at hindi ibibilang. Ang “Unclean” ay kadalasang tumutukoy ito sa mga Hentil, sa siyang mga hindi ibibilang sa komunidad ng mga Hudyo dahil sa hindi sila sumusunod sa kanilang mga kaugalian. Natutulad din ito sa mga mahihirap na siyang hindi makasunod sa mga kaugaliang ito dahil wala silang kakayanan makabili sa mga kinakailangan sa mga tradisyon at kaugaliang ito. Nang magsalita si Hesus upang salungatin ang mga kaugaliang ito, siya ay pumapanig sa mga naaapi at hindi nabibigyan ng halaga o pansin upang masunod lamang ang kanilang mga tradisyun at kaugalian. Ang nais ng Diyos ay ang magkaroon ang lahat ng pagkakataon makipag-ugnay sa kaniya. Wala namang mali sa pamanang tradisyon, hanggat’ ang mga ito ay hindi siyang nagiging dahilan upang pigilan ang pagkakaroon ng magandang relasyon ng bawat isa. Nararapat lamang na pag-aralang mabuti ang mga tradisyung ating kinalakihan kung ang mga ito ay nagdudulot ng hindi magandang ugnayan natin sa ating kapuwa.

Maaaring napakadali lamang sa atin na tuligsain ang mga Pariseo at makakalimutan nating tayo rin ay may kalupitan sa ating pagtuligsa at madalasan ito naman ay walang kabuluhan. Halimbawa sa kung paaano nating tingnan ang mga magulang na may mga anak na maiingay sa araw ng lingo ng pagsimsimba. Bagamat marami sa atin ang nag-aakalang ang Worship ay kinakailangan ng katahimikan bilang pagrespeto, maaaring sa pamamagitan ng mga talatang ito ay mapapaisip tayo kung ano nga ba talaga ang “worship” para sa atin bago pa man tayo gumawa ng anumang nakakasakit na hakbang para tuligsain ang mga maiingay na bata o ang kanilang mga magulang. Maaaring ang pakakahinto ng ating mga nakaugaliang gawain ay magbibigay sa atin ng pagkakataon upang magkaroon tayo ng mas malalim na pagtuklas sa kung ano talaga ang kahulugan ng “worship” para sa atin na siya nating nakakaligtaan, at tayo ay magpasalamat sa ibat-ibang gulang ng mga kabahagi ng ating kongregasyon.

Halimbawang mayroong isang ministro na hindi sinunod and rituwal ng Community of Christ sa paghahanda ng komuyon, papayag ba tayong iwan ang ating nakagawian, o maapektuhan ba ang pagtanggap natin sa sakramento ng komunyon na siyang naglalapit sa atin sa ating relasyon sa bawat isa at sa ating Diyos? O kaya’y maaaring tayo’y magpasalamat at ipamuhay ang mas malalim na kahulugan ng ating mga rituwal?

Ang teksto ngayon ay nagpapaalala sa atin na mas mahalaga ang paglilinis sa ating mga puso kaysa sa tamang pagsunod sa mga tradisyun at kaugalian. Nawa’y tayo ay patuloy na umunlad bilang mga alagad na nagbibigay papuri sa ating Diyos sa pamamagitan ng ating mga bibig at ng ating mga puso!

Central Ideas

1.       What matters most is what is within a person, the state of one’s heart, where positive and negative intents grow.

2.       We miss the point of our traditions when they are used to exclude or judge others instead of drawing us closer to others and God.

3.       Tradition is not inherently bad, but when it hinders one’s ability to be in right relationship with others, strict adherence deserves a serious evaluation.

Questions to Consider

1.       Have you ever experienced a ritual or tradition that excluded you or someone else?

2.       How is God inviting you, and your congregation, to go deeper and give honor with your hearts?

3.       Is purity of heart more important than strict adherence to tradition?

HYMN

266 All My Days

You know my words before they’re said.

You know my need and I am fed.

You give me life. You know my ways,

my strength, my path, for all my days,

my strength, my path, for all my days.

 

If I should fly beyond the dawn,

the darkness will not overcome.

If I lie down in deepest night,

still you are there, my Lord, my light,

still you are there, my Lord, my light.

 

Our every thought, each word we say,

the whole of time, the present day,

are held within your mighty hand,

too wonderful to comprehend,

too wonderful to comprehend!

 

O mend my heart and free my voice.

From sin released, I will rejoice.

O search me, Lord, my spirit cries,

and let my song of praise arise,

and let my song of praise arise!